wtorek 8 października 2024

NA CZASIE:

Poprzednie
Następne

Sędzia Andrzej Michór: dziennikarze mogą pomawiać i zniesławiać, są usprawiedliwieni działaniem w interesie publicznym

21.4K odsłon
1K

Reklama #11

Reklama #12

Reklama #12

Sąd Okręgowy we Wrocławiu oddalił powództwo firmy, którą dziennikarze zniesławiali o wyłudzanie pieniędzy i oszustwa metodą premium. Sędzia Andrzej Michór powagą urzędu osądził, że oskarżenia mediów nie znalazły potwierdzenia, ale przesadny i ostrzegający opinię publiczną, a jednocześnie szkalujący firmę, artykuł był zasadny – nawet jeśli zarzuty są przesadzone to warto alarmować opinię publiczną. To przełomowy wyrok, prawomocny, który pozwala dziennikarzom rozpowszechniać nieprawdziwe informacje. Mają przynajmniej zgodę Sędziego Andrzeja Michór. A jest to ważny Sędzia bo jeden z sędziów Sądu Dyscyplinarnego we Wrocławiu oraz doktor wykładający na Uniwersytecie Opolskim.

Firma zarzuciła w pozwie o naruszenie dóbr osobistych redakcji, że ją zniesławiła w artykule nazywając ją “firmą krzak” oraz, że wyłudza pieniądze od dzwoniących na jej numery klientów w taki sposób, że numer według ustaleń redakcji był numerem premium. Według dziennikarzy jedna minuta połączenia telefonicznego kosztowała dzwoniącego nawet 30zł. Redakcja z tego powodu nazwała firmę “internetowymi naciągaczami” oraz oszustami.

Ponieważ nie było to prawdą pomówiona firma złożyła pozew o naruszenie dóbr osobistych z żądaniem sprostowania fałszywych informacji i publikacją przeprosin, aby wyprowadził z błędu oszukanych przez redakcję czytelników. Zniesławiona spółka wskazywała, że artykuł prasowy opierał się o anonimowe wpisy na forach zarejestrowanych w Hong Kongu i w Niemczech.

Nadto wskazała, że dziennikarze przed publikacją artykułu nie zwrócili się do firmy aby mogła ona przedstawić swoją wersję zdarzenia, odeprzeć zarzuty, albo odpowiedzieć na pytania prasowe. Firma zarzuciła redakcji złamanie etyki zawodu dziennikarza, którzy w tym przypadku przedstawili jednostronnie i bez weryfikacji oskarżenia oparte o anonimowe wpisy w internecie.

Powagą własnego nazwiska i Rzeczpospolitej Andrzej Michór osądził, że dziennikarze nie muszą weryfikować prawdziwości swoich oskarżeń.

Sędzia Andrzej Michór powództwo o sygnaturze X GC 720/19 oddalił i redakcja nie musi ani przepraszać, ani nic prostować. Sędzia w imieniu Rzeczpospolitej uznał, że nie jest złamaniem ani naruszenie etyki dziennikarskiej poprzez pominięcie podmiotu o którym pisze się artykuł. Za całkowicie w porządku uznał praktykę mediów, że nie zwrócili się do firmy, o której pisali by poznać jej stanowisko.

Andrzej Michór, doktor i wykładowca na Uniwersytecie Opolskim, osądził również, że nie ma potrzeby weryfikowania prawdziwości wpisów anonimowych internautów, zaś zarzut firmy, że dziennikarz nie wskazał źródła swojej wiedzy (czyli anonimowych wpisów w internecie), osądził za nietrafny bo dziennikarzy obowiązuje tajemnica i nie ujawnia się źródeł.

Próbowaliśmy skontaktować się z Panem Andrzejem Michór by poprosić go o komentarz, ale nie odebrał telefonu, a zatem oddajmy głos Sędziemu Andrzejowi Michór z jego własnego uzasadnienia:

“Odnosząc powyższe do rozpoznawanej sprawy zauważyć należy, że istotnie, pewne
działania powoda przytoczone w artykułach nie miały miejsca np. odpłatność telefonów. Określenie „firma krzak” stanowi natomiast wyraz pewnej oceny rozpoznawalności strony powodowej na lokalnym rynku”

oraz Andrzej Michór w imieniu Sądu Okręgowego we Wrocławiu dodaje:

Niefortunne i nie do końca właściwe było umieszczenie informacji o firmie w artykule, w którym odwołano się do „internetowych naciągaczy” czy oszustów (artykuł z 3.11.2018 r.).

Dalej Sędzia Andrzej Michór w imieniu Rzeczpospolitej tak uzasadnia legalność zniesławień i pomówień dokonanych przez dziennikarzy:

W ocenie Sądu artykuły objęte niniejszym postępowaniem, mimo pewnych niefortunnych sformułowań wskazanych wyżej, w kontekście poczynionych ustaleń faktycznych mieszczą się we wspomnianej formule. Ich celem była bowiem ochrona interesu społecznego, zwrócenie uwagi na rozmaite zagrożenia pojawiające się w przestrzeni publicznej oraz na konieczność uważności i staranności w zachowaniach konsumentów, a nie pomówienie czy zniesławienie strony powodowej.

Dalej Sędzia Andrzej Michór wyjaśnia, że dziennikarz jest zawodem zaufania publicznego:

Dziennikarz jest zawodem zaufania publicznego. Gwarancję należytego wykonywania zawodu dziennikarza stanowią: obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej, wymóg postępowania zgodnego z normami etyki zawodowej, treścią ślubowania oraz tradycją wykonywania danego zawodu, jak również konieczność posiadania wysokospecjalistycznej wiedzy i umiejętności zawodowych (E.Kruk, Dziennikarz jako zawód zaufania publicznego, Annales UMCS 2017, VOL. LXIV, 2, s. 131 i n.). Trybunał Konstytucyjny wskazał, że zawody zaufania publicznego muszą być wykonywane w sposób ,, społecznie aprobowany”, budzący ,, realne zaufanie publiczne”. Zaufanie uwarunkowane jest przez szereg czynników, jakby chociaż przekonanie o zachowaniu przez wykonującego zawód dobrej woli właściwych motywacji, należytej staranności zawodowej, a także przestrzeganie wartości istotnych dla danego zawodu (zob. uzasadnienie wyroku TK z dnia 18 lutego 2004 r., P21/02, OTK ZU 2004, nr 2A, poz. 9). Nie sposób także nie zauważyć, że interwencja dziennikarska, za której skutki odpowiadają pozwani, podjęta została w ważnym interesie społecznym (publicznym).

oraz wyjaśnia w uzasadnieniu wyroku kto jest dziennikarzem:

Stosownie do art. 7 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe dziennikarzem jest osoba zajmująca się redagowaniem, tworzeniem lub przygotowaniem materiałów prasowych pozostająca w stosunku pracy z redakcją albo zajmująca się taką działalnością na rzecz i z upoważnienia redakcji. Zgodnie z art. 10 ust. 1 Pr.p. zadaniem dziennikarza jest służba społeczeństwu i państwu. Dziennikarz ma obowiązek działania zgodnie z etyką zawodową i zasadami współżycia społecznego, w granicach określonych przepisami praw. W myśl art. 12 ust. 1 Pr.p. dziennikarz jest obowiązany zachować szczególną staranność i rzetelność przy zbieraniu i wykorzystaniu materiałów prasowych, zwłaszcza sprawdzić zgodność z prawdą uzyskanych wiadomości lub podać ich źródło; chronić dobra osobiste, a ponadto interesy działających w dobrej wierze informatorów i innych osób, które okazują mu zaufanie; dbać o poprawność języka i unikać używania wulgaryzmów.

Zauważyć przy tym trzeba, że utożsamianie obowiązku rzetelnego i starannego informowania z wymaganiem wykazania w każdym wypadku prawdziwości stawianych zarzutów prowadziłoby do istotnego ograniczenia możliwości wypełniania zadań
prasy w demokratycznym społeczeństwie. Dziennikarz ma bowiem ograniczone środki i możliwości w zakresie ustalania faktów, bez porównania przy tym mniejsze aniżeli te, które pozostają w dyspozycji organów ścigania lub wymiaru sprawiedliwości (por. uzasadnienie wyroku SA w Warszawie z 8.11.2018 r., VI ACa 956/17).

Broniąc dalej redakcję, która rozpowszechniała w artykule nieprawdziwe i fałszywe, a więc zniesławiające, informacje Sędzia Andrzej Michór tak w imieniu Rzeczpospolitej je usprawiedliwia:

Nie sposób nadto nie zauważyć, że prasa ma obowiązek przekazywania informacji i poglądów na tematy zainteresowania publicznego, a czyniąc to może korzystać z pewnej dozy przesady, a nawet prowokacji, lub – innymi słowy – może głosić swe uwagi w sposób do pewnego stopnia nieumiarkowany.

W związku z tym w sytuacji spełnienia wymagań właściwej staranności przy zbieraniu i wykorzystaniu materiału prasowego ocena zasadności użycia tego rodzaju sformułowań w publikacji prasowej powinna być dokonywana w kontekście okoliczności konkretnej sprawy (zob. postanowienie SN z 19.10.2018 r., I CSK 246/18).

I dalej Andrzej Michór wyjaśnia

Wedle art. 15 ust. 1 Pr.p. autorowi materiału prasowego przysługuje prawo zachowania w tajemnicy swego nazwiska. W myśl art. 15 ust. 2 Pr.p. dziennikarz ma obowiązek zachowania w tajemnicy danych umożliwiających identyfikację autora materiału prasowego, listu do redakcji lub innego materiału o tym charakterze, jak również innych osób udzielających informacji opublikowanych albo przekazanych do opublikowania, jeżeli osoby te zastrzegły nieujawnianie powyższych danych; wszelkich informacji, których ujawnienie mogłoby naruszać chronione prawem interesy osób trzecich.

Zgodnie z art. 15 ust. 3 Pr.p. obowiązek, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również innych osób zatrudnionych w redakcjach, wydawnictwach prasowych i innych prasowych jednostkach organizacyjnych.

Jak wskazano wyżej, dziennikarze są zobowiązani do zachowania tajemnicy zawodowej, jednakże z uwagi na fakt, że istota działalności dziennikarzy jest upublicznianie efektów ich pracy, tajemnica ma charakter ,,czynny”. Celem dziennikarza jest poinformowanie opinii publicznej o tym, czego dowiedział się, i jednocześnie ma obowiązek zachować w tajemnicy dane informatorów, jeśli osoby te postanowiły skorzystać z tzw. prawa do anonimatu.

Tajemnica dziennikarska jest to jedna z gwarancji wolności prasy oraz gwarancją zaufania w relacjach pomiędzy dziennikarzem a jego informatorami. Podkreśla się, że efektywne pełnienie przez prasę jej roli wymaga, by dziennikarze mogli docierać do informacji różnego rodzaju – oficjalnych i nieoficjalnych. Te ostatnie pełnią szczególną funkcję w kontroli i krytyce społecznej wyrażanej w prasie. Dziennikarz informujący opinię publiczną o tym, czego dowiedział się, nie wskazuje źródeł swoich informacji – informatorów. Tajemnica dziennikarka ma na celu zapewnienie anonimowości, ochronę źródeł informacji dziennikarskiej, zapobieganie naruszeniom chronionych prawem interesów osób trzecich.

Ochronie informacji pozyskanych w drodze starań dziennikarza, jak i informacji powierzonych mu z inicjatywy innych osób (E.Galewska, Tajemnica w kodeksach etyki zawodowej, IKAR2016/6/85-97). Tajemnicą dziennikarską są wszelkie informacje mogące prowadzić do ustalenia tożsamości informatora. Informatorem jest natomiast każda osoba, która w dowolnej formie udziela informacji dziennikarzowi poprzez ustalony sposób komunikowania się (J.Sobczak, Prawo prasowe. Komentarz, Warszawa 2008, komentarz do art. 15). Zasadnie zatem pozwani nie wskazali danych osobliwych źródeł informacji.

Ciekawe czy Pan Andrzej Michór byłby równie tolerancyjny i usprawiedliwiający, gdyby to o nim dziennikarze rozpowszechniali nieprawdziwe, albo niezweryfkowane informacje. Czy wtedy również by uznał, że fejk był niefortunny?

Do sprawy będziemy wracać

Co sądzisz na ten temat?
+1
12
+1
22
+1
22
+1
11
+1
22
+1
11
+1
2

Napisz komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Powiązanie artykuły

Rzecznik Dyscyplinarny sędziów Przemysław Radzik nie zdał testu niezależności

Stawki adwokackie w 2023

Siewcy hejtu: Sędzia Krzysztof Głowacki – nazwanie niedorobioną małpą nie jest pomówieniem, ani zniesławieniem.

Siewcy Hejtu. Sędzia Witold Jakimko: Kradzież tożsamości, danych osobowych i wizerunku jest legalna jeśli…

Sędzia Trybunału Konstytucyjnego: Sędziowie to złodzieje i zdania nie zmienię!

Sędzia Witold Jakimko o policjantach w czasie epidemii: nie mają wykształcenia by móc samodzielnie ocenić zgodność z prawem przepisów. Mają bezmyślnie wykonać każdy rozkaz

Siewcy Hejtu – Sędzia Ewa Rudkowska–Ząbczyk: wygrałeś proces o naruszenie dóbr osobistych więc zapłać stronie przegranej za adwokata.

Zbigniew Stonoga znów wygrał w Sądzie. Tym razem ze stołeczną policją. Komendant musi zapłacić ponad 30 tysięcy.

Prokuratura znów przegrała. Barbara Kurdej-Szatan nie znieważyła Straży Granicznej. Została fałszywie oskarżona.

Poprzednie
Następne

22.2K odsłon

Koszty radcy prawnego w sprawach cywilnych w 2024

Poniżej przedstawiamy obowiązują w 2024 roku koszty zastępstwa procesowego.

Ministerstwo Sprawiedliwości jeszcze nie określiło czy i jakie będą zmiany w kosztach zastępstwa procesowego w roku 2024. Obowiązują póki co stawki z roku 2022. Gdy tylko zostanie upubliczniona zmiana stawek na rok 2023 to ten artykuł zostanie zaktualizowany.

Koszty zastępstwa procesowego w 2024 – sprawy o świadczenie pieniężne

W sprawach cywilnych, na ogół stawka za zastępstwo procesowe uzależniona jest od wartości przedmiotu sporu (roszczenia). Jest to kryterium podstawowe, którym należy kierować się w przypadku nie wskazania kosztów wprost w tekście rozporządzenia. Kwoty wynoszą odpowiednio:

do 500 zł – 90 zł;
powyżej 500 zł do 1500 zł – 270 zł;
powyżej 1500 zł do 5000 zł – 900 zł;
powyżej 5000 zł do 10 000 zł – 1800 zł;
powyżej 10 000 zł do 50 000 zł – 3600 zł;
powyżej 50 000 zł do 200 000 zł – 5400 zł;
powyżej 200 000 zł do 2 000 000 zł – 10 800 zł;
powyżej 2 000 000 zł do 5 000 000 zł – 15 000 zł;
powyżej 5 000 000 zł – 25 000 zł.

Wysokość tych kosztów ulega zmniejszeniu, jeżeli sprawa zakończy się wydaniem nakazu zapłaty w:

postępowaniu upominawczym,
elektronicznym postępowaniu upominawczym,
postępowaniu nakazowym,
europejskim postępowaniu nakazowym

W takim przypadku minimalne stawki są zmniejszane i wynoszą:

do 500 zł – 60 zł;
powyżej 500 zł do 1500 zł – 180 zł;
powyżej 1500 zł do 5000 zł – 600 zł;
powyżej 5000 zł do 10 000 zł – 1200 zł;
powyżej 10 000 zł do 50 000 zł – 2400 zł;
powyżej 50 000 zł do 200 000 zł – 3600 zł;
powyżej 200 000 zł – 7200 zł.

Oczywiście w przypadku skutecznego wniesienia sprzeciwu lub zarzutów opłatę ustala się na zasadach ogólnych.
Koszty zastępstwa procesowego 2022 – prawo rzeczowe

Koszty będą kształtować się odmiennie w przypadku spraw z zakresu prawa rzeczowego. Należą do nich sprawy z zakresu powstania, treści, zmiany i ustania prawa własności i innych praw do rzeczy i zwierząt. Koszty zastępstwa procesowego są wymienione wprost, zależnie od sprawy:

o stwierdzenie zasiedzenia własności nieruchomości – 50% stawki wskazanej w akapicie powyższym zależnej od wartości przedmiotu sporu;
rozgraniczenie – 720 zł;
dotyczących służebności – 480 zł;
naruszenie posiadania – 320 zł;
o wpis w księdze wieczystej lub złożenie dokumentu do zbioru dokumentów – 240 zł;
o zniesienie współwłasności – stawkę obliczoną na podstawie § 2 od wartości udziału współwłaściciela zastępowanego przez radcę prawnego, a w przypadku zgodnego wniosku uczestników – 50% tej stawki;
związanych z korzystaniem z rzeczy wspólnej lub z zarządem rzeczą wspólną – 480 zł;
o usunięcie niezgodności między treścią wpisu w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym – 50% stawki wskazanej w pierwszym akapicie, zależnej od wartości prawa dotkniętego niezgodnością

Koszty zastępstwa procesowego 2022 – sprawy z zakresu prawa rodzinnego

Od rodzaju sprawy uzależnione są również koszty zastępstwa procesowego w sprawach rodzinnych. Stawki są następujące:

rozwód i unieważnienie małżeństwa – 720 zł;
stwierdzenie istnienia lub nieistnienia małżeństwa – 720 zł;
przysposobienie – 360 zł;
pozbawienie, ograniczenie, zawieszenie lub przywrócenie władzy rodzicielskiej oraz odebranie dziecka – 240 zł;
ustalenie ojcostwa, zaprzeczenie ojcostwa, ustalenie bezskuteczności uznania dziecka oraz rozwiązanie przysposobienia – 480 zł;
rozstrzygnięcie w istotnych sprawach rodziny lub co do zarządu majątkiem wspólnym – 480 zł;
ustanowienie rozdzielności majątkowej między małżonkami – 720 zł;
alimenty, nakazanie wypłacenia wynagrodzenia za pracę do rąk drugiego małżonka – 120 zł.

W sprawach o podział majątku koszty zastępstwa procesowego są uzależnione od wartości tego majątku i obliczane według zasad ogólnych. Jeżeli jednak małżonkowie będą zgodni i podział nastąpi bez komplikacji, wtedy koszty te ulegają obniżeniu o połowę.
Koszty zastępstwa procesowego 2022 – prawo spadkowe

Sprawy spadkowe obejmują następujące roszczenia:

zabezpieczenie spadku,
dokonanie spisu inwentarza,
odrzucenie spadku,
ogłoszenie testamentu i nakazanie jego złożenia,
zarządu spadku nieobjętego i wyjawienie przedmiotów spadkowych
stwierdzenie nabycia spadku

Koszty zastępstwa procesowego zostały określone na minimalnym poziomie 120 zł. Jeśli jednak przedmiotem postępowania jest ważność testamentu, wzrasta ona do 720 zł.

W sprawach dotyczących działu spadku stawka jest ustalana na podstawie wartości udziału spadkowego uczestnika zastępowanego przez profesjonalnego pełnomocnika. Jeśli między uczestnikami działu spadku nie ma sporu, również i w tym wypadku wysokość stawki jest zmniejszana o połowę.
Koszty zastępstwa procesowego 2022 – prawo pracy

Podobnie jak w przypadku spraw spadkowych czy rodzinnych koszty zastępstwa procesowego w sprawach z zakresu prawa pracy również są uzależnione od rodzaju konkretnej sprawy. Będą się one kształtowały następująco:

nawiązanie umowy o pracę, uznanie wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne, przywrócenie do pracy lub ustalenie sposobu ustania stosunku pracy – 180 zł;
wynagrodzenie za pracę lub odszkodowanie inne niż za wypadek przy pracy – 75% stawki od wartości wynagrodzenia lub odszkodowania będącego przedmiotem sprawy;
inne roszczenia niemajątkowe – 120 zł;
ustalenie wypadku przy pracy, jeżeli nie jest połączone z dochodzeniem odszkodowania lub renty – 240 zł;
świadczenie odszkodowawcze należne z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej – 50% stawki obliczonej od wartości odszkodowania będącego przedmiotem sprawy.

Koszty zastępstwa procesowego 2022 – inne sprawy cywilne

Rozporządzenie określające koszty wskazuje również szereg innych spraw z które w postępowaniu cywilnym pełnomocnik otrzyma wynagrodzenie, należą do nich następujące postępowania:

o uchylenie uchwały organu spółdzielni – 360 zł;
o ochronę dóbr osobistych i ochronę praw autorskich – 720 zł;
z zakresu postępowania nieprocesowego w sprawie niewymienionej odrębnie – 240 zł;
o uchylenie wyroku sądu polubownego – 2400 zł;
z zakresu postępowania restrukturyzacyjnego lub upadłościowego – 3600 zł;
o uznanie orzeczenia sądu zagranicznego – 480 zł;
egzekucyjnych przy egzekucji z nieruchomości – 50% stawki obliczonej od wartości przedmiotu sporu, a przy egzekucji innego rodzaju – 25% tej stawki;
ze skargi na czynności komornika – 80 zł;
o wyjawienie majątku – 120 zł;
rejestracji spółki – 2400 zł, a w przypadku rejestracji spółki, której umowa została zawarta przy wykorzystaniu wzorca
umowy udostępnionego w systemie teleinformatycznym – 1200 zł;
rejestracji spółdzielni – 2400 zł;
innych rejestracji – 1200 zł;
zmiany w rejestrze – 720 zł, a w przypadku zmiany w rejestrze przy wykorzystaniu wzorca uchwały udostępnionego w
systemie teleinformatycznym – 360 zł;
o zaopatrzenie tytułu egzekucyjnego w klauzulę wykonalności – 120 zł;
o zwolnienie spod zajęcia rzeczy i praw zabezpieczonych w postępowaniu karnym u osoby podejrzanej o popełnienie
przestępstwa przeciwko mieniu – 120 zł;
o zwrot korzyści uzyskanych kosztem Skarbu Państwa – 120 zł;
o ustalenie autorstwa projektu wynalazczego – 960 zł;
o ustalenie prawa do patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji – 1200 zł;
o naruszenie patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji – 1680 zł;
o stwierdzenie prawa korzystania z wynalazku, wzoru użytkowego lub wzoru przemysłowego albo prawa używania znaku towarowego, lub oznaczenia geograficznego bądź utraty prawa używania oznaczenia geograficznego – 1440 zł;
o przeniesienie patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji – 1680 zł;
o uchylenie uchwały wspólników bądź akcjonariuszy i o stwierdzenie nieważności uchwały wspólników, bądź akcjonariuszy – 1080 zł;
o wyłączenie wspólnika – 1080 zł;
o rozwiązanie spółki kapitałowej – 1080 zł;
o przyznanie prawa pomocy w postępowaniu prowadzonym w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej – 300 zł;
o odszkodowanie lub o zadośćuczynienie związane z warunkami wykonywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania – 240 zł;
o ubezwłasnowolnienie – 480 zł;
o uznanie za zmarłego lub stwierdzenie zgonu oraz rozstrzygnięcie co do aktów stanu cywilnego – 360 zł.

Koszty zastępstwa procesowego 2022 – postępowanie odwoławcze

Oczywiście praca pełnomocnika nie kończy się na ogół w pierwszej instancji. Dlatego też za sprawy odwoławcze stawka jest obliczana osobno. Duże znaczenie ma tutaj rodzaj środka odwoławczego oraz sąd, do którego trafia. Minimalna stawka w postępowaniu przed sądem okręgowym wynosi nie mniej niż 120 zł, przed sądem apelacyjnym i Sądem Najwyższym nie mniej niż 240 zł. Stawka minimalna obowiązuje też w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym. Wynosi ona:

za sporządzenie i wniesienie skargi konstytucyjnej oraz za stawiennictwo na rozprawie – stawka minimalna wynosi 960 zł;
za sporządzenie i wniesienie skargi konstytucyjnej oraz za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia tej skargi – stawka minimalna wynosi 480 zł.

Napisz komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Tymczasem na Twitterze:

Tymczasem na Facebooku:

Zobacz nas YouTube:

Reklama #30

Reklama #15

Reklama #16

ALARM CZASFINANSÓW

Chcesz nam podsunąc temat na reportaż? Oszukał Cię urzędnik? ZUS Cię skrzywdził? Policja i Prokuratura zawiodły? Sąd wydał niesprawiedliwy wyrok? Chcesz zwrócić uwagę redakcji na jakąś konkretną sprawę? Chciałbyś, aby redakcja zainterweniowała społecznie w Twojej sprawie? Zgłoś nam ALARM!

Ostatnie artykuły